دوست خدا

با وجود این پیشرفت اما نیروی زمینی را می توان به دو دوره پیش و پس از انقلاب تقسیم کرد که در دوره ای وابسته و در دوره دیگری قدرتمندترین نیرو شکل گرفت، اما هسته اولیه آن به دوره ماد ها بازمی گردد.
هسته اولیه نیروی زمینی دردوران حکومت ماد ها با دو گروه پیاده نظام و سواره نظام گذاشته شد، اما در دوره هخامنشیان تغییرات فراوانی رخ داد و این نیرو تحت فرماندهی یک نفر درآمد و رسته های پیاده، سواره، ارابه سواران، مهندسان، نفت اندازان، کارگزاران و گارد جاویدان به وجود آمد.
در دوره اشکانیان و ساسانیان نیروی زمینی قدرت خوبی داشت، تنها فرقِ این دوران این بود که در دوره ساسانیان امرای سرباز ها عرب بودند تا این که نیرو ها در این دوره علم استقلال بلند کردند و حکومت و ارتش منطقه ای ایجاد شد، این روند باقی بود تا در زمان حکومت صفویان دوباره ارتش ایران شکل منسجم گرفت و به چهار دسته سواران، پیادگان، توپچیلر (توپخانه) و نسقچیلر (راهدار و راهبان سپاهیان) ...